’t Is weer voorbij, die mooie zomer. Een droge, hete zomer die dramatisch was voor plant, dier en planeet. Maar het was er wel eentje die we ons zullen herinneren als de zomer van een herwonnen vrijheid. Want wat was me dat allemaal. Er werd massaal op vakantie gegaan en er was geen moment van verveling mogelijk op de thuisdagen. Kwb-afdelingen organiseerden weer evenementen als nooit tevoren, en ook vele andere organisaties toonden hun organisatietalent.

Ik word er vrolijk van, om zoveel mensen terug bij elkaar te zien komen. Het zit echt in ons DNA om zoveel dingen te organiseren, maar dat wekt blijkbaar ook wel wat wrevel bij sommigen. Want wie niet betrokken is bij een evenement heeft vaak een hekel aan al dat feestgedruis en al die drukte en dat lawaai. Op sociale media durven ze zich daarover ook uit te spreken. Maar wat me deze keer opviel, is dat elke kritische stem door vele anderen in de kiem werd gesmoord. Een klager bleef vaak alleen in de kou staan. Gelukkig maar, want net door het organiseren van al deze activiteiten brengen we mensen samen en werken we aan een bruisende buurt.

Dat wil echter niet zeggen dat we niet willen luisteren naar klachten van buurtbewoners die liever in alle rust en stilte leven. Maar daar ligt dan weer de kracht van een vereniging. Een vereniging organiseert activiteiten voor de gemeenschap en niet voor geldgewin. Een kwb-afdeling wil bouwen aan haar buurt en de buurt bij elkaar brengen. Betrokkenheid creëren is voor ons het doel op zich. Die boodschap moeten we blijven uitdragen, ook aan de mensen die niet deelnemen aan onze activiteiten. We moeten ook hen betrekken, uitnodigen en laten kennismaken met andere buurtbewoners, met onze kwb.

Ook wie niet deelneemt aan onze activiteiten, moeten we betrekken, uitnodigen en laten kennismaken met andere buurtbewoners

Zelfs een zwaar commercieel dancefestival in Boom heeft dat begrepen, en nodigt elk jaar de buurt uit op de site om hen te laten zien wat er achter de schermen gebeurt, en brengt ondertussen de buurt bij elkaar. Door kennis te maken met de mensen achter de organisatie, en door omgekeerd de organisatoren te laten kennismaken met de buurtbewoners, groeit het respect en het begrip voor elkaar.

Dat dit inspanningen vraagt is evident. Maar ik herinner me uit deze zomer ook nog het besluit van een burgemeester die een scoutskamp wilde ontruimen na een klacht van de buren. De scoutsgroep had de burgemeester zelfs niet ontmoet. Voor zulke eenzijdige beslissingen zonder enige vorm van inspanning naar de betrokken groep toe kan moeilijk begrip komen. Of de burgemeesters die een alcoholverbod invoerden op jeugdkampen op hun grondgebied. Ook daar voelde ik dezelfde insteek: we voeren een verbod in, dan kunnen we makkelijker ingrijpen zonder er al te veel moeite voor te moeten doen.

Samen leven, zorgen voor een bruisende buurt en een leuke gemeente om in te wonen, vergt veel inspanningen. Inspanningen die we samen zullen moeten doen. Verenigingen, bedrijven, overheden, instellingen, vrijwilligers, inwoners, allemaal samen willen we eigenlijk hetzelfde: een betere buurt voor elkaar. Laten we de handen dan ook in elkaar slaan en van elke buurt een ‘bruisende’ buurt maken, een kwb-buurt zoals wij zeggen!