VOORWOORD RAAK DECEMBER 2019
Curlingouder, pluspapa en scharrelkind. Zomaar een paar voorbeelden van woorden die typerend zijn voor opvoeden anno 2019.
In taal zie je terug hoe opvoeden en de maatschappij veranderen. Nieuwe woorden laten dat scherp zien. Neem een woord als ‘gezin’. Vroeger dachten we daarbij aan twee ouders met een of meer kinderen, maar vandaag de dag hoor je ook ineens ‘tweeoudergezin’. Hetzelfde geldt voor ‘thuisblijfmoeder’, een moeder die niet werkt maar thuisblijft voor de kinderen. Vroeger heette zo’n vrouw gewoon moeder. Nog een voorbeeld: op sociale media plaatsen ouders tegenwoordig foto’s van hun buiten spelende kinderen met de hashtag #buitenbabys. Scharrelkinderen heten ze ook wel. Vroeger was het vanzelfsprekend dat je als kind naar buiten ging om te spelen, zonder dat dit expliciet werd benoemd. Vreemd.
In het taalgebruik kan je zien dat we, wanneer het op opvoeding aankomt, meer dan vroeger neigen naar reguleren en controleren. Ik wil even dieper ingaan op de term ‘curlingouders’. De kans is groot dat je er nog niet eerder van had gehoord, maar toch bestaat dit woord al zo’n drie jaar.
