Ballonnen
Het coronavirus heeft ons allemaal in zijn greep, ook kwb. Het jaarprogramma, de activiteiten en de bijeenkomsten werden hierdoor plots beëindigd. Het zijn rare tijden. Tijden van angst en onzekerheid, maar ook van hoop én solidariteit. In deze tijden wil ik graag starten met een verhaaltje. Ik heb het onlangs ergens gelezen en vind het zo mooi dat ik het ook wil delen met jullie.
Een juf bracht ballonnen mee naar school. Ze vroeg de kinderen om ze allemaal op te blazen. Op één ballon mochten ze hun naam schrijven. Alle ballonnen werden op de overdekte speelplaats gegooid terwijl de juf ze van de ene kant naar de andere mengde. De juf gaf daarna de kinderen vijf minuten om de ballon met hun naam erop te vinden. De kinderen renden rond, werden boos, maakten ruzie … maar toen de tijd op was, had niemand zijn eigen ballon gevonden ...
Toen zei de juf dat ze de ballon het dichtst bij hen moesten nemen en aan de persoon met diens naam erop moesten geven. In minder dan twee minuten had iedereen zijn eigen ballon. Tot slot zei de juf: “Ballonnen zijn als geluk. Niemand zal het vinden als men op zoek gaat naar dat van zichzelf. Als iedereen in plaats daarvan om elkaar geeft, zullen we het geluk van iedereen snel vinden.”