Voorwoord Raak november 2019
Mensen zijn van nature gezelschapsdieren, die zo’n 80 procent van hun tijd met anderen doorbrengen. Dat is niet alleen gezellig, maar ook nuttig. Als iemand tienduizenden jaren geleden door zijn medemensen uit de groep werd gegooid, was dat zijn doodvonnis. Want jagen op grote dieren en het verjagen van roofdieren is voor mensen alleen mogelijk in een gemeenschap.
De eenzaamheidsepidemie - een ziekte van deze tijd - treft zowel jongeren als volwassenen; een op de vier Belgen zou zich eenzaam voelen. Niet enkel door een gebrek aan sociaal contact, maar ook doordat de kwaliteit van relaties verslechtert. Wie met eenzaamheid kampt, loopt risico op een aantal kwellingen: van depressie tot werkloosheid.
Schone lucht, beweging, stoppen met roken en drinken zijn allemaal factoren waardoor we hoogstwaarschijnlijk wel langer zullen leven, maar het ultieme geheim tot een lang leven zou wel eens je sociaal leven kunnen zijn. De twee grootste elementen die de kans op doodgaan verminderen, zijn hechte relaties en sociale integratie. Je hechte relaties, dat zijn mensen op wie je kan rekenen voor advies, een lening, als je je niet goed voelt ... Dat kleine, belangrijke groepje mensen is een sterke voorspeller van hoelang je zal leven. Helemaal bovenaan staat je sociale integratie: hoe vaak je gedurende de dag met mensen praat. Niet enkel mensen met wie je een hechte relatie hebt, maar ook mensen waarmee je een zwakke of zelfs helemaal geen band hebt, zoals de postbode of slager.
